
به گزارش سرویس سیاسی پایگاه خبری 598، حسن روحانی در تازهترین روایت خود از ماجرای برجام، بار دیگر تلاش کرده است با فرار به جلو ناکامیهای خود را به گردن دیگران بیندازد. او مدعی است که در فروردین ۱۴۰۰ همهچیز برای توافق آماده بوده و تنها یک امضای عراقچی کم بود تا کار تمام شود اما به گفته او، «نگذاشتند» تا دولتش با موفقیت به پایان برسد!
این روایت در حالی است که تجربه هشت ساله ی دولت روحانی به روشنی نشان داد که نتیجهی سیاست «همهچیز در گرو برجام» چیزی جز مکانیزم ماشه و گره زدن اقتصاد کشور به وعدههای توخالی غربیها نبود. درست همان زمانی که ظریف و تیم مذاکرهکننده با عجله توافق را امضا میکرد، مفاد برجام طوری تنظیم شده بود که کوچکترین بهانه میتوانست تحریمها را بازگرداند و عملاً کلاهی بزرگ سر دولت روحانی و ظریف رفت.
اکنون نیز روحانی به جای پاسخگویی با انداختن تقصیر به گردن «اجازه ندادند» و «فلانی باید رئیسجمهور میشد»، در واقع میکوشد صورت مسئلهی اصلی را پاک کند؛ اینکه سیاست خارجی دولتش بر محور اعتماد به آمریکا و اروپا شکل گرفت و نتیجهاش، جز افزایش فشار اقتصادی و بازگشت تحریمها چیز دیگری نبود.
بهجای اعتراف به اشتباه در اعتماد به غرب، روحانی امروز با رویکرد مظلومنمایی تلاش دارد خود را ناجی ناکام معرفی کند در حالی که مردم بهخوبی هزینههای سنگین این اعتماد سادهلوحانه را بر دوش خود احساس کرده و همچنان میکنند.